Własność gruntu a własność budynku – Kluczowe różnice i konsekwencje prawne

Jakie konsekwencje prawne niesie brak zgody właściciela gruntu na budowę?

Brak zgody właściciela gruntu na budowę może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych. Z perspektywy prawa cywilnego oraz budowlanego, wybudowanie obiektu na cudzym gruncie bez zgody właściciela może prowadzić do roszczeń, a także wymuszać konieczność rozbiórki. Właściciel gruntu ma pełne prawo do decydowania o tym, co dzieje się na jego nieruchomości. Budowa bez zgody wiąże się nie tylko z odpowiedzialnością za naruszenie prawa, ale także z ryzykiem konieczności likwidacji obiektu, co wiąże się z dodatkowymi kosztami i problemami prawnymi.

1. Roszczenia właściciela gruntu

W sytuacji, gdy na gruncie wybudowany zostaje obiekt bez zgody właściciela, może on wystąpić z roszczeniami cywilnymi. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, właściciel nieruchomości ma prawo żądać usunięcia skutków naruszenia, co w praktyce oznacza możliwość żądania rozbiórki budynku. Co więcej, właściciel gruntu może domagać się od inwestora odszkodowania za wszelkie straty związane z bezprawnym wzniesieniem obiektu na jego działce. Warto podkreślić, że samo wybudowanie budynku bez zgody właściciela nieruchomości stanowi naruszenie prawa, co może prowadzić do postępowania sądowego i wymagać zwrotu kosztów związanych z usunięciem skutków naruszenia.

2. Możliwość przeniesienia decyzji o pozwoleniu na budowę

Choć brak zgody właściciela gruntu na budowę jest kwestią podstawową, warto także wspomnieć o przepisach regulujących możliwość przeniesienia decyzji o pozwoleniu na budowę. Zgodnie z nowelizacją prawa budowlanego, możliwe jest przeniesienie decyzji o pozwoleniu na budowę na nowego właściciela nieruchomości, pod warunkiem, że nowy inwestor spełni wszystkie warunki zawarte w decyzji. Od września 2020 roku przeniesienie decyzji może odbywać się bez zgody poprzedniego właściciela nieruchomości, co oznacza, że w przypadku zmiany właściciela działki, nowy inwestor może kontynuować budowę na podstawie już wydanej decyzji. Tego typu zmiana ma na celu uproszczenie procedur administracyjnych związanych z inwestycjami budowlanymi.

3. Sankcje karne za nielegalną budowę

Brak zgody właściciela gruntu na budowę wiąże się również z możliwością nałożenia sankcji karnych. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego, osoba, która przystępuje do budowy bez wymaganej zgody właściciela gruntu, może zostać pociągnięta do odpowiedzialności karnej. Sankcje mogą obejmować kary grzywny, a także konieczność usunięcia nielegalnie wzniesionego obiektu. W skrajnych przypadkach, gdy inwestor odmawia usunięcia budowli, sąd może zdecydować o przymusowej rozbiórce na koszt właściciela nieruchomości. Takie działania mają na celu zapewnienie przestrzegania prawa i zapobieganie powstawaniu nielegalnych obiektów budowlanych.

4. Działania właściciela gruntu w przypadku nielegalnej budowy

Właściciel gruntu, który stwierdzi, że na jego działce wybudowano obiekt bez jego zgody, ma prawo podjąć szereg działań prawnych. Może wystąpić z wnioskiem o wstrzymanie robót budowlanych, a także domagać się wydania decyzji administracyjnej nakazującej rozbiórkę nielegalnego obiektu. W przypadku braku współpracy ze strony inwestora, właściciel nieruchomości może zwrócić się do organów ścigania o wszczęcie postępowania karnego. Dodatkowo, właściciel może dochodzić odszkodowania za straty wynikające z nielegalnej budowy, w tym za utratę wartości nieruchomości, której część została zajęta przez nielegalny obiekt. Brak zgody właściciela gruntu na budowę wiąże się z poważnymi konsekwencjami prawno-administracyjnymi. Począwszy od roszczeń cywilnych, przez sankcje karne, aż po konieczność rozbiórki obiektu – konsekwencje są poważne i kosztowne. Dodatkowo, inwestorzy powinni zdawać sobie sprawę, że w przypadku zmiany właściciela nieruchomości, nowy inwestor ma prawo kontynuować budowę na podstawie już wydanej decyzji o pozwoleniu na budowę, o ile spełni określone warunki. Przestrzeganie prawa budowlanego oraz uzyskiwanie odpowiednich zgód to klucz do uniknięcia problemów prawnych związanych z budową na cudzym gruncie.

Budowa na cudzym gruncie: Kiedy możliwe jest roszczenie o wykup działki?

Budowa na cudzym gruncie to zjawisko, które może prowadzić do poważnych problemów prawnych, zwłaszcza jeśli nie zostanie odpowiednio uregulowane. Zasadniczo, zgodnie z polskim prawem, właściciel gruntu ma pełne prawa do decydowania o tym, co znajduje się na jego nieruchomości. Co się jednak dzieje, gdy ktoś zbuduje na cudzym gruncie, nie mając prawa do jego posiadania? W takim przypadku istnieje możliwość dochodzenia roszczenia o wykup działki, na której powstała budowla. Zrozumienie, kiedy takie roszczenie jest możliwe, wymaga analizy kilku kluczowych przepisów prawnych oraz wyroków sądowych, które precyzują tę kwestię.

Własność gruntu a własność budynku

Zgodnie z zasadą superficies solo cedit, czyli „budowla idzie za gruntem”, własność budynku z reguły jest ściśle związana z prawem własności gruntu, na którym się znajduje. Oznacza to, że jeśli na cudzym gruncie powstaje budowla, to właściciel tego gruntu może wystąpić o rozbiórkę takiej budowli lub dochodzić innych roszczeń. Jednakże w sytuacjach, kiedy inwestor budujący na cudzym gruncie działał w dobrej wierze, mogą pojawić się dodatkowe możliwości, takie jak wykup nieruchomości.

Roszczenie o wykup działki

Zgodnie z art. 231 Kodeksu cywilnego, jeśli osoba, która postawiła budynek na cudzym gruncie, wykazuje się dobrą wiarą, może ubiegać się o wykup tego gruntu. Przepis ten przewiduje możliwość nabycia własności nieruchomości, na której wzniesiono budowlę, za odpowiednią zapłatą właściciela gruntu. Dobra wiara oznacza, że osoba ta miała błędne, ale usprawiedliwione okolicznościami przekonanie, że przysługuje jej prawo do gruntu. W praktyce może to dotyczyć sytuacji, w których inwestor zbudował na działce bez pełnej wiedzy o jej rzeczywistym właścicielu, np. w przypadku błędnych dokumentów sprzedaży lub darowizny.

Warunki wykupu działki

• Dobra wiara posiadacza gruntu – aby roszczenie o wykup działki było możliwe, inwestor musi działać w dobrej wierze, co oznacza, że nie był świadomy, iż buduje na cudzym gruncie.
• Wartość budowli – wykup może dotyczyć tylko tych budowli, które mają znaczną wartość, przewyższającą wartość zajmowanego gruntu. W przypadku, gdy budowla ma niewielką wartość, roszczenie o wykup nie będzie miało podstaw.
• Zakres roszczenia – właściciel gruntu ma prawo żądać wykupu gruntu, ale może także wynegocjować inne formy zadośćuczynienia, takie jak ustanowienie służebności.

Roszczenia w przypadku złej wiary

Jeśli osoba budująca na cudzym gruncie działała w złej wierze, to nie przysługują jej prawa do wykupu działki. Zła wiara oznacza, że inwestor świadomie lub w sposób niedbały zignorował fakt, że nie jest właścicielem gruntu. W takich przypadkach właściciel gruntu może domagać się rozbiórki budynku lub innych działań w celu przywrócenia stanu zgodnego z prawem. Orzecznictwo sądowe jasno wskazuje, że inwestorzy działający w złej wierze nie mają prawa do nabywania własności gruntu, na którym zbudowali nieruchomość.

Przykłady orzecznictwa

W wyrokach sądowych często podkreśla się różnicę między posiadaniem w dobrej a złej wierze. Na przykład w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 listopada 2013 r. stwierdzono, że posiadacz gruntu w złej wierze, który miał wiedzę o braku prawa do działki, nie może ubiegać się o jej wykup. Warto zwrócić uwagę, że w takich przypadkach roszczenie o rozbiórkę budowli jest najbardziej prawdopodobnym rozwiązaniem. Budowa na cudzym gruncie może prowadzić do różnych roszczeń prawnych, w tym do roszczenia o wykup działki, ale tylko w przypadku działania w dobrej wierze. Inwestorzy, którzy stawiają budowle na cudzym gruncie w sposób świadomy i celowy, nie mogą liczyć na wykup, a właściciel gruntu ma prawo do odzyskania swojej nieruchomości. Ważne jest, aby przed rozpoczęciem jakiejkolwiek inwestycji dokładnie zweryfikować stan prawny gruntu, co może pomóc uniknąć problemów prawnych związanych z budową na cudzym terenie.

Jakie prawa przysługują właścicielowi gruntu i budynku?

Właściciele gruntu i budynku mają szereg praw związanych z posiadaniem nieruchomości. Różnice te zależą zarówno od charakterystyki gruntu, jak i od statusu budynku. Zrozumienie tych uprawnień jest kluczowe w kontekście zarządzania nieruchomościami, inwestycji budowlanych oraz ochrony prawnej interesów właściciela. W tej sekcji szczegółowo omówimy, jakie prawa przysługują właścicielowi gruntu oraz budynku, wskazując różnice i specyficzne regulacje prawne.

Prawa właściciela gruntu

Właściciel gruntu ma pełne prawo do zarządzania swoją nieruchomością. Zalicza się do tego:

• Prawo do dysponowania gruntem: Właściciel może decydować o sposobie użytkowania gruntu, w tym jego sprzedaży, wynajmie, darowiźnie czy podziale. Ponadto, prawo to obejmuje także możliwość zmiany sposobu użytkowania terenu, na przykład z rolnego na budowlany, co wymaga spełnienia określonych procedur administracyjnych.
• Prawo do zabudowy gruntu: Właściciel ma prawo do stawiania budynków na własnym gruncie, pod warunkiem uzyskania wymaganych zezwoleń na budowę. W niektórych przypadkach, zgodnie z przepisami prawa budowlanego, właściciel może również złożyć zgłoszenie zamiast ubiegać się o pozwolenie na budowę.
• Prawo do eksploatacji zasobów naturalnych: Jeśli grunt zawiera zasoby naturalne, takie jak woda, surowce mineralne czy lasy, właściciel może je eksploatować, jednak wymaga to spełnienia określonych norm i uzyskania odpowiednich zezwoleń.
• Prawo do ochrony gruntu: Obejmuje prawo do zabezpieczenia nieruchomości przed nielegalnymi działaniami osób trzecich, w tym przed zaśmiecaniem, nielegalnym zajmowaniem terenu czy naruszeniami wynikającymi z planowania przestrzennego.

Prawa właściciela budynku

Właściciel budynku ma prawo do pełnego zarządzania zarówno budynkiem, jak i jego przestrzenią wewnętrzną. Do podstawowych praw właściciela budynku należą:

• Prawo do użytkowania budynku: Właściciel ma pełną swobodę w użytkowaniu budynku, zarówno w celach mieszkaniowych, jak i komercyjnych. Może wynajmować nieruchomość lub wykorzystywać ją zgodnie z przeznaczeniem.
• Prawo do rozbudowy i przebudowy: Obejmuje prawo do zmiany konstrukcji budynku, jego rozbudowy lub adaptacji. W tym przypadku, podobnie jak w przypadku gruntu, konieczne jest uzyskanie odpowiednich zezwoleń budowlanych lub zgłoszenia do odpowiednich organów.
• Prawo do ochrony budynku: Właściciel budynku ma prawo do zabezpieczenia go przed szkodami, zniszczeniem lub dewastacją. Obejmuje to również prawo do utrzymywania budynku w odpowiednim stanie technicznym, co może wiązać się z koniecznością przeprowadzania remontów i modernizacji.
• Prawo do sprzedaży i wynajmu: Właściciel ma prawo do sprzedaży lub wynajmu swojego budynku, a także do przeniesienia własności nieruchomości na inne osoby, co wiąże się z odpowiednimi procedurami prawnymi, takimi jak sporządzenie aktu notarialnego i dokonanie wpisu w księgach wieczystych.

Różnice między prawami właściciela gruntu a właścicielem budynku

Choć zarówno właściciele gruntu, jak i budynku posiadają szerokie prawa do dysponowania swoją nieruchomością, istnieje kilka kluczowych różnic w zakresie tych uprawnień. Właściciel gruntu ma prawo do jego zagospodarowania, zmiany przeznaczenia czy podziału, natomiast właściciel budynku ma szczególne uprawnienia związane z użytkowaniem, rozbudową czy ochroną konstrukcji budowlanej. W przypadku nieruchomości zabudowanych, prawa właściciela gruntu mogą być związane z ograniczeniami dotyczącymi zabudowy, wynikającymi z przepisów planowania przestrzennego. Warto również pamiętać, że w polskim prawie istnieje możliwość rozdzielenia prawa własności gruntu i budynku. Przykładem może być sytuacja, w której właściciel gruntu jest inny niż właściciel budynku (np. w przypadku wynajmu działki pod wynajem powierzchni użytkowych). W takim przypadku prawa właściciela gruntu są ograniczone przez umowy dzierżawy czy inne umowy cywilnoprawne, które ustalają zasady użytkowania gruntu.

praw właściciela gruntu i budynku

Właściciele gruntu i budynku mają szerokie prawa, które pozwalają im zarządzać nieruchomościami zgodnie z ich potrzebami. W przypadku gruntu, do głównych uprawnień należą te związane z jego zabudową, eksploatacją zasobów czy ochroną przed nielegalnym użytkowaniem. Właściciele budynków z kolei mogą zarządzać swoimi nieruchomościami poprzez ich użytkowanie, rozbudowę czy sprzedaż. Zrozumienie tych praw jest istotne zarówno dla osób prywatnych, jak i firm zajmujących się obrotem nieruchomościami.

Kiedy własność gruntu i budynku są rozdzielne?

Rozdzielenie własności gruntu i budynku jest sytuacją, która może wystąpić w różnych przypadkach w polskim systemie prawnym. Choć zwykle grunt i budynek stanowią nieruchomość jako całość, istnieją przypadki, w których te dwa elementy stają się odrębnymi przedmiotami obrotu prawnego. W poniższym artykule omówimy sytuacje, w których własność gruntu i budynku mogą zostać rozdzielone, a także kiedy takie rozdzielenie jest możliwe i jakie wiążą się z tym konsekwencje prawne.

1. Użytkowanie wieczyste – przykład rozdzielenia własności

Jednym z najczęstszych przypadków, w których własność gruntu i budynku mogą być rozdzielne, jest użytkowanie wieczyste. Zgodnie z polskim prawem, użytkowanie wieczyste to forma użytkowania gruntu, która jest ograniczona czasowo, zazwyczaj na okres 99 lat. W sytuacji, gdy budynek wznoszony jest na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, właścicielem gruntu pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego, natomiast właścicielem budynku może być użytkownik wieczysty. Przykład: Jan Kowalski otrzymuje działkę w użytkowanie wieczyste na 99 lat i buduje na niej dom. Choć budynek należy do Jana Kowalskiego, prawo do gruntu pozostaje w rękach gminy. W tym przypadku, Jan Kowalski nie ma prawa sprzedaży gruntu bez równoczesnego zbycia własności budynku, co wynika z faktu, że prawo użytkowania wieczystego jest powiązane z prawem własności budynku, który na tym gruncie powstał​​.

2. Własność budynku jako odrębna nieruchomość

W niektórych przypadkach, mimo że grunt i budynek znajdują się na tej samej działce, budynek może zostać uznany za odrębną nieruchomość. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, budynek może stać się odrębną nieruchomością, jeśli spełnia określone warunki, takie jak trwałe związanie z gruntem oraz wyodrębnienie jego części (np. poprzez ustanowienie odrębnej księgi wieczystej). Takie rozdzielenie dotyczy głównie przypadków, w których budynek stanowi samodzielny obiekt użytkowy, na przykład w przypadku lokali mieszkalnych w budynkach wielomieszkaniowych, które mogą mieć oddzielnych właścicieli. Takie sytuacje mają miejsce szczególnie w miastach, gdzie nieruchomości są zabudowane budynkami wielomieszkaniowymi, w których poszczególni właściciele mogą posiadać tylko część budynku (np. mieszkanie), podczas gdy grunt nadal należy do jednej osoby lub instytucji. Z punktu widzenia prawa, w takich przypadkach możliwe jest oddzielne przeniesienie prawa własności budynku i gruntu. Natomiast warto zauważyć, że sprzedaż gruntu oddzielnie od budynku jest możliwa tylko wtedy, gdy zorganizowane są odpowiednie formy prawne, takie jak umowa o użytkowanie wieczyste czy umowy cywilne dotyczące podziału nieruchomości​​.

3. Zabudowa na gruncie państwowym i komunalnym

W przypadku nieruchomości państwowych lub komunalnych, własność gruntu i budynku mogą być również rozdzielne w przypadku budowy na tych gruntach. Zgodnie z przepisami prawa, jeśli osoba buduje na gruncie państwowym lub komunalnym, wzniesiony budynek może być jej własnością, ale grunt pozostaje własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. W takim przypadku właściciel budynku nie ma prawa do gruntu, chyba że zostanie ustanowione odpowiednie prawo użytkowania wieczystego lub inny tytuł prawny, który pozwala na korzystanie z gruntu przez określony czas​.

4. Przypadek domków letniskowych i budynków tymczasowych

Warto także wspomnieć o sytuacji, w której grunty wykorzystywane są do budowy obiektów tymczasowych, takich jak domki letniskowe. W takim przypadku, jeśli domek nie jest trwale związany z gruntem (np. nie posiada fundamentów), jego właściciel może posiadać tylko prawo do jego użytkowania, podczas gdy grunt nadal należy do właściciela działki. Tego typu rozdzielenie własności nie jest typowe, ale może mieć miejsce w przypadku budynków sezonowych lub tymczasowych, które nie spełniają warunków trwałości​.

przypadków rozdzielności własności gruntu i budynku

• Użytkowanie wieczyste – grunt pozostaje własnością Skarbu Państwa lub gminy, natomiast budynek może być własnością użytkownika wieczystego.
• Własność budynku jako odrębnej nieruchomości – możliwe jest ustanowienie odrębnej własności budynku w przypadku, gdy spełnia on określone warunki prawne, takie jak wyodrębnienie i trwałe związanie z gruntem.
• Zabudowa na gruntach państwowych lub komunalnych – właściciel budynku nie staje się właścicielem gruntu, który pozostaje w rękach Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.
• Budynki tymczasowe, np. domki letniskowe – w przypadku budowli nietrwale związanych z gruntem, może istnieć rozdzielenie własności gruntu i budynku.

Własność gruntu a własność budynku

W kontekście prawa cywilnego oraz nieruchomości, jednym z kluczowych zagadnień jest różnica między własnością gruntu a własnością budynku. Choć obie te formy własności są ściśle powiązane, istnieje szereg istotnych różnic, które wpływają na prawa właścicieli. Poniżej szczegółowo przedstawiamy kwestie dotyczące obu typów własności, ich definicje oraz konsekwencje prawne wynikające z ich posiadania.

Własność gruntu – czym jest?

Własność gruntu to jedno z podstawowych pojęć prawa cywilnego, które oznacza pełne prawo do dysponowania nieruchomością gruntową. Właściciel gruntu ma prawo do korzystania z niego w sposób, który odpowiada celom społeczno-gospodarczym, ale również może go sprzedać, wynająć, obciążyć hipoteką czy ustanowić służebności. Warto zaznaczyć, że własność gruntu wiąże się z pełnym władztwem nad nieruchomością, co oznacza, że właściciel ma prawo decydować o jej przeznaczeniu. Właściciel gruntu ponosi obowiązki podatkowe związane z posiadaniem nieruchomości, jak podatek od nieruchomości, a także może być zobowiązany do ponoszenia opłat związanych z zarządem nieruchomościami. Istnieje również możliwość przenoszenia praw do gruntu, co często ma miejsce w transakcjach sprzedaży nieruchomości.

Własność budynku – jak to wygląda w praktyce?

W przypadku własności budynku sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana, gdyż wiąże się z posadowieniem budynku na gruncie. Własność budynku zazwyczaj dotyczy samej konstrukcji, a nie gruntu, na którym stoi. W polskim prawie, budynek może być traktowany jako część składowa gruntu, zwłaszcza gdy jest trwale związany z tym gruntem. W takim przypadku, własność budynku jest z reguły powiązana z własnością gruntu. Jednak w praktyce bardzo często spotykamy sytuacje, gdzie grunt i budynek mają różnych właścicieli. Na przykład, gdy grunt jest oddany w użytkowanie wieczyste, właścicielem budynku staje się użytkownik wieczysty, a właściciel gruntu pozostaje skarb państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Tego typu sytuacja występuje głównie w przypadku deweloperów, którzy budują na gruncie, który nie należy do nich w pełni, lecz został oddany na zasadzie użytkowania wieczystego na określony czas (zwykle 99 lat).

Różnice prawne: własność gruntu a własność budynku

W Polsce istnieje kilka istotnych różnic prawnych pomiędzy własnością gruntu a własnością budynku, które mają wpływ na sposób zarządzania nieruchomościami oraz prawa właścicieli. Oto najważniejsze różnice:

• Podstawy prawne: Własność gruntu regulowana jest przez Kodeks Cywilny, który określa zakres uprawnień właściciela gruntu. Własność budynku natomiast jest bardziej zależna od rodzaju związania z gruntem.
• Podatki: Właściciele gruntu zobowiązani są do płacenia podatku od nieruchomości, natomiast właściciele budynków mogą płacić podatek od nieruchomości budowlanych, który może różnić się wysokością w zależności od wartości budynku.
• Możliwość obciążenia: Właściciel gruntu może swobodnie nim dysponować, np. poprzez sprzedaż czy wynajem. W przypadku budynku, jeśli stoi on na gruncie, który jest w użytkowaniu wieczystym, właściciel budynku ma ograniczone możliwości sprzedaży gruntu.
• Użytkowanie wieczyste: W przypadku użytkowania wieczystego gruntu, budynek postawiony na tym gruncie należy do użytkownika wieczystego, a nie właściciela gruntu. Takie rozwiązanie stosuje się często w inwestycjach deweloperskich.

Własność gruntu a budynek na wynajem

W sytuacji, gdy grunt i budynek mają różnych właścicieli, mogą wystąpić specyficzne umowy najmu, które regulują wzajemne relacje między właścicielem gruntu a właścicielem budynku. Często ma to miejsce w przypadku nieruchomości komercyjnych, gdzie wynajmujący powierzchnię budynku na gruntach należących do innych podmiotów. W takim przypadku, umowy między właścicielem gruntu a wynajmującym są szczególnie istotne, ponieważ mogą obejmować zapisy o dzierżawie, użytkowaniu wieczystym, czy obowiązkach związanych z utrzymaniem gruntu.

FAQ

Co oznacza własność gruntu?
Własność gruntu oznacza pełne prawo do dysponowania nieruchomością gruntową, czyli prawo do jej sprzedaży, wynajmu, zabudowy lub innego zagospodarowania zgodnie z przepisami prawa. Co to jest użytkowanie wieczyste?
Użytkowanie wieczyste to prawo do użytkowania nieruchomości przez określony czas (zwykle 99 lat) na gruntach należących do skarbu państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, z obowiązkiem opłacania rocznych opłat użytkowania. Jakie są różnice między własnością gruntu a użytkowaniem wieczystym?
Własność gruntu oznacza pełne prawo do niego, w tym prawo do sprzedaży, użytkowanie wieczyste to natomiast prawo do korzystania z gruntu na określony czas, z zachowaniem pewnych ograniczeń w zakresie zarządzania nieruchomością. Własność budynku a własność gruntu – jak to działa?
Własność budynku zazwyczaj dotyczy samej konstrukcji budynku, natomiast grunt, na którym ten budynek stoi, może należeć do innego podmiotu, szczególnie w przypadku użytkowania wieczystego lub dzierżawy. Co się dzieje, gdy grunt i budynek mają różnych właścicieli?
W przypadku, gdy grunt i budynek mają różnych właścicieli, powstaje konieczność regulowania stosunków między nimi, co może obejmować umowy najmu, dzierżawy, czy użytkowania wieczystego gruntu.